لجبازی در کودکان علل و راهکارها

همه ما در زندگی با کودکانی که به نوعی لجباز هستند، مواجه شده‌ایم. کودکان لجباز همیشه از قوانین بی‌توجهی می‌کنند، درخواست‌های بیش از حدی دارند و به راهنمایی‌ها و نظارت های پرخاشگرانه عکس العمل نشان می‌دهند. بنابراین، نحوه برخورد با این کودکان می‌تواند چالش برانگیز باشد. اما با رعایت تعدادی راهکار، می‌توانید این چالش را به راحتی برطرف کنید.

اولین راهکار، ارتباط برقرار کردن با کودک است. کودکان باید احساس کنند که شما به آن‌ها احترام می‌گذارید و قصد دارید با آن‌ها درک کنید. در اینجا، باید به آن‌ها گوش داده و به اندازه کافی با آن‌ها صحبت کنید. اگر از آن‌ها بخواهید که با شما همکاری کنند، باید با آن‌ها به صورت مثبت و احترام آمیز صحبت کنید.

راه دیگر، برقراری قوانین و مرزهای مشخص است. همه کودکان نیاز به مرزهای مشخص دارند تا بتوانند با اطمینان در جامعه زندگی کنند. قوانین و مرزهای شما باید شفاف، قابل فهم و قابل اجرا باشد. اگر کودک به طور مستمر قوانین را نقض کند، شما باید از اعمال عواقب مناسب استفاده کنید.

تحت فشار قرار دادن آن‌ها به دنبال یادگیری رفتارهای جدید است. به عنوان مثال، می‌توانید از آن‌ها بخواهید که قبل از خوردن غذا دست‌هایشان را بشویید، یا از آن‌ها بخواهید که صبر کنند تا نوبتشان برسد.

علاوه بر این، بهتر است که با کودکان لجباز در قالب بازی‌هایی که به ارتقای مهارت‌های اجتماعی و خودکنترل کمک می‌کند، آموزش داده شود. بازی‌ها می‌توانند به عنوان یک ابزار بسیار موثر برای یادگیری و بهبود رفتارهای اجتماعی استفاده شوند.

همچنین، باید به یاد داشت که کودکان همیشه نیاز به انگیزه‌های مثبت دارند. برای این کار، باید با تشویق و تمجید از تلاش‌های آن‌ها حمایت کرد. به عنوان مثال، اگر کودکی که تمایل دارد به دیگران فشار بیاورد، با احترام برخورد می‌کند و در یادگیری رفتارهای مثبت پیشرفت می‌کند، باید تشویق شود.

در نهایت، باید به یاد داشت که هیچ کودکی کامل نیست و همه کودکان در یادگیری رفتارهای اجتماعی نیاز به کمک دارند. با این حال، با اتخاذ راهکارهای مناسب و ارائه حمایت و تشویق، می‌توانید به کودکان لجباز کمک کنید تا رفتارهای مثبت بیشتری را یاد بگیرند و به فردی اجتماعی تر و پویاتر تبدیل شوند

لجبازی یا مقاومت در برابر انجام کارهای مورد نظر در کودکان ممکن است به علت چندین عامل باشد. برخی از این علل عبارتند از:

1.       نیاز به کنترل: کودکان برای احساس کنترل و قدرت ممکن است تلاش کنند تا بر روی والدین و مربیانشان تأثیرگذار باشند. لجبازی یکی از راه‌هایی است که کودکان برای نشان دادن کنترل خود استفاده می‌کنند.

2.      ناکارآمدی در اجرای کارها: برخی کودکان ممکن است نتوانند به خوبی کارهای مورد نظر را انجام دهند و این باعث ایجاد حس ناکارآمدی و عدم اعتماد به نفس در آن‌ها می‌شود. در نتیجه، آن‌ها ممکن است به لجبازی روی آورده و از انجام کارها اجتناب کنند.

3.     محافظه‌کاری: برخی کودکان ممکن است برای حفظ و حراست از ناحیه‌ای از زندگی خود، مانند بازی‌ها، اجتماعات یا انجام وظایف مدرسه، به لجبازی روی آورند.

4.      ناپسندیده بودن کار: در برخی موارد، کودکان ممکن است به دلیل عدم علاقه به کار، از انجام آن‌ها خودداری کنند. به عنوان مثال، اگر کودکی از انجام تکالیف خود در مدرسه ناراحتی دارد، احتمالاً از انجام آن‌ها خودداری کند.

5.      مشکلات رفتاری و عاطفی: برخی کودکان ممکن است به دلیل مشکلات رفتاری یا عاطفی خود، از انجام کارها اجتناب کنند. به عنوان مثال، کودکانی که با اضطراب یا افسردگی مواجه هستند، ممکن است به لجبازی روی

6.      نیاز به توجه: برخی کودکان ممکن است به دلیل نیاز به توجه، به لجبازی روی آورند. آن‌ها ممکن است فکر کنند که با نشان دادن رفتار لجبازی، مراقبت و توجه بیشتری از سوی والدین و مربیانشان دریافت می‌کنند.

7.     عدم تشویق و پاداش: کودکان نیاز به تشویق و پاداش برای انجام کارها دارند. در صورتی که والدین و مربیان کودک، برای انجام کارها به آن‌ها تشویق نکنند و پاداش مناسبی برای انجام کارها ندهند، کودکان ممکن است به لجبازی روی آورند.

8.     ناپردازش حسی: برخی کودکان ممکن است به دلیل ناپردازش حسی، به مشکل برخورد با کارهایی که برای بقیه کودکان ساده است، برخورد کنند. در این موارد، کودکان ممکن است به دلیل احساس سردرگمی و اضطراب، به لجبازی روی آورند و از انجام کارها اجتناب کنند.

با توجه به متغیر بودن علل لجبازی در کودکان، برای مقابله با این مشکل، باید به شناخت دقیق علت آن‌ها پرداخته شود. در این راستا، والدین و مربیان باید سعی کنند با ایجاد تشویق و حمایت، کودکان را برای انجام کارهایشان ترغیب کنند و به آن‌ها کمک کنند تا با نحوه مواجهه با مسائل رو به رو شوند. همچنین، باید به کودکان آموزش داد که با نشان دادن رفتار لجبازی، به هدف خود نمی‌رسند و تنها به آن‌ها مشکلات بیشتری ایجاد می‌شود